ถ้าผิดเป็นครู เราคงเป็นนักเรียนหลังห้อง ไม่ตั้งใจเรียน แถมยังสอบตก

เวลาเราทำอะไรผิดก็มักจะได้ยินวลีที่ว่า ‘ผิดเป็นครู‘ ซึ่งความหมายก็อยุ่ในตัวคือ ให้เราเรียนรู้จากความผิดพลาดนั้น.. วันก่อนผมมีโอกาสได้ฟัง podcast อันนึง ฟังแล้วชอบมาก เลยอยากมาแบ่งปัน

ทุกคนที่ประสบความสำเร็จมักจะบอกว่า จงทำผิด เพื่อจะได้เรียนรู้ ผิดที่เถอะ ล้มไปเถอะ แต่ แทบทุกคนก็เคยทำผิดพลาด เคยล้มกัน แต่ทำไมยังไม่เห็นประสบความสำเร็จซักที..

สิ่งที่ต่างกัน ของคนสำเร็จกับไม่สำเร็จอยู่ตรงไหน มันมีอยู่ประมาณ 3 ขั้น ที่ผมคิดและตกผลึกจากการฟังมาเขาบอกว่า

สิ่งแรกเลยต้อง ยอมรับ ความผิดนั้น แบบ 100% นั้นคือ เราผิดเอง จะยอมรับแบบเก้งๆกังๆ 99% แล้วอีก หนึ่งไปโทษคนอื่น นี่ก็ยังถือว่าไม่ผ่านข้อนี้ ต้องยอมรับผิดทั้งหมด..

ขั้นต่อมาคือ สำรวจและตรวจสอบตัวเอง ว่า เราทำอะไรผิด ผิดอย่างไร สาเหตุมาจากอะไร แบบที่คิดถึงแต่ตัวเอง ไม่ใช่โทษปัจจัยภายนอก โทษฟ้าฝน คือหาว่า เราไปมีส่วนกับสิ่งนี้อย่างไร

ข้อสุดท้ายคือ เราจะทำอย่างไร เพื่อแก้ปัญหานี้ และทำอย่างไรป้องกันไม่ให้มันเกิดซ้ำ หรือผิดซ้ำอีก โดยที่ให้น้ำหนักการลงมือทำ อยู่ที่ตัวเองมากสุด คือแก้ที่ตัวเอง ไม่ใช่แก้ที่คนอื่น

พอผมฟังแล้วถึงกับขนลุกสู้ เหมือนที่ผ่านมา ผิดเป็นครูจริงๆ แต่เราเอง ที่เป็นเด็กหลังห้อง ไม่ตั้งใจเรียนเอง สอบตกเองก็มาโทษครูสอนไม่ดี…

ดังนี้แล้ว ถ้าจะยึดเอา ผิดเป็นครู ก็ได้ แต่ ตัวเองเป็นนักเรียนที่ดีด้วย…